Tijdens je vakantie valt het pas echt op: de digitale wereld zorgt ervoor dat je eigenlijk voortdurend in verbinding staat met alles en iedereen.
Het loskomen van je zakelijke mails, Teams-kanalen en groepsapps lukt vaak maar moeizaam — of helemaal niet. Je ziet berichten langskomen waar je toch even op wilt reageren, want “anders gaat het misschien mis”. En alle andere meldingen en apps reizen gezellig met je mee, vragen om aandacht, en nemen je mee uit het moment.

Herken je dit? Een paar dagen voor je terug naar je werk gaat, begin je alvast met “je mails doen”. Want anders kost het op die eerste werkdag zoveel  ‘extra’ tijd. Ondertussen weet je al lang: écht loslaten is er niet van gekomen.

Kijk eens eerlijk in de spiegel: heb jij tijdens je afwezig zijn, écht kunnen loslaten?
En als het antwoord nee is: hoeveel heb je je accu dan eigenlijk kunnen opladen?

Loslaten blijkt vaak helemaal niet zo eenvoudig.

• Blijf je piekeren wanneer iets niet opgelost raakt?
• Raak je de controle kwijt als een ander een andere koers kiest dan jij zou doen?
• Blijf je evalueren hoe het anders had gemoeten, of kun je je neerleggen bij de nieuwe situatie?
• En misschien nog lastiger: hoe goed kun jij accepteren wat jou is ‘aangedaan’?

Hoe dichter deze vragen je privésituatie raken, hoe moeilijker het wordt om echt los te laten. En hoe harder het je kan raken in woede, angst, verdriet of paniek.

Vaak uit zich dat in signalen die we dan weer liever negeren: slecht slapen, piekeren, onrust, een kort lontje, hoofdpijn, vastzittende schouders of nek, paniekaanvallen, huilbuien… maar helaas laten dan deze signalen ons weer niet los..